Het is heet in Europa. Heel heet. Temperaturen van 36 graden lijken gemakkelijk gehaald te worden en eigenlijk zijn er dan maar twee oplossingen: binnen zitten, niets doen en de wereld aan je voorbij laten gaan. Of effe doorbijten, de bergen in en volop in het leven staan. Tweede optie is een hele goede en daar kiezen we dan ook voor. Op naar het land in Europa met een schat aan bergen en schitterende tracks, Zwitserland.
En ja, het is gelijk schitterend. Mooie kleine dorpjes, schitterende pleintjes, kerkjes op de juiste plek, alles mooi aangeharkt. Zwitserland is een land voor liefhebbers van orde en regelmaat. Maar hoe mooi dan ook, in de dalen tikt de temperatuur nog steeds ver boven de 30 graden aan, zijn de campings vol met campers en caravans en is het drukker dan in onze eigen woonplaats. Tja, het is middenin de zomer, vakantieseizoen voor bijna iedereen in Europa. En dan komt de fiets bijzonder goed van pas. Want nog maar 10 kilometer klimmen, de bergen in, en het lijkt alsof iedereen is verdwenen. De rust keert terug en het enige wat we nog horen is het hijgen van onze eigen ademhaling en het geloei van koeien die ons meewarig aankijken. Het leven terug gebracht naar een simpele beweging, trappen.
Marmot's land
We zitten in het oosten van Zwitserland. Even achter Davos. Dagje rijden vanuit Nederland. Onze tocht begint vanaf het plaatsje Zernez. Camping en een plekje bij het station om je auto neer te zetten. Niet zomaar gekozen, maar uitgezocht omdat hier de bikepacking route begint: Marmot's Land. Een bikepacking tocht van de bekende website bikepacking.com. We zijn een beetje lui geweest. In de drukke weken hiervoor hadden we weinig tijd om een goede route te maken dus hebben we besloten om een paar dagen voor de tocht te bepalen waar we naar toe zouden gaan. Helemaal afhankelijk van het weer. Had dus ook Scandinavië kunnen zijn, Spanje, Engeland. De laatste tijd doen we dat steeds vaker, gewoon op het laatste moment beslissen. En dat heeft eigenlijk altijd goed uitgepakt. En ook dit keer is het raak. Na een uurtje klimmen ligt het werk ver achter ons en de toppen van de bergen voor ons. En zo hoort het leven ook ingedeeld te zijn.
Paar kleine technische wetenswaardigheden: de route is niet zo lang, maar 220 kilometer. Daarvan is 75% onverhard en 20% is singletrack. Nergens is het vlak dus als je niet van klimmen houdt, moet je hier niet zijn. De tocht gaat door het minst bewoonbare gedeelte van Zwitserland, maar eerlijk gezegd hoef je je geen zorgen te maken dat je niet aan eten komt. Je fietst regelmatig door een dorpje en in de bergen is overal water te vinden. Zelfs zo veel dat we aan een bidon regelmatig genoeg hadden. Wie nu denkt dat je de route in een of twee dagen even af kunt tikken komt bedrogen uit. Sommige delen zijn prima te fietsen maar andere delen moet je echt lopen. Ook mountainbikers zonder bagage kregen de pedalen niet rond getrapt en moesten afstappen. Met 10 kilo bagage is dat zeker het geval. En ja, ook in sommige afdalingen is lopen veiliger dan je remmen loslaten.
Dat is allemaal geen straf als je aan het einde van de dag je tentje 'in het wild' neerzet. En met een temperatuur van rond de 9 graden Celsius lijkt de hitte van het dal ver achter ons te liggen.
En tijdens het inruimen van de tent, eten koken en koffie drinken verwerken we de eerste fietsdag. Conclusie: geen gek leven zo op de fiets.
We duiken het nationaal park in. Val Mora wordt door velen gezien als het mooiste dal van Zwitserland. De route door het dal begint met een lekkere brede gravelweg waar jet met elke fiets op kunt rijden.
Maar als snel wordt het spoor smaller, zijn de hellingen gemaakt van bewegend puin van de bergen en moeten we oppassen om niet met bagage en al de rivier in te duiken. En ja, daar hebben we geen foto's van. Handen aan het stuur leek een betere optie dan handen aan de camera :). De route is overigens voor elke geoefende bikepacker prima te doen. Zo lang je zelf je grenzen maar kent en op tijd weet te stoppen.
We vullen onze bidons met water bij een van de vele waterpunten (lees: waar de koeien ook drinken. Wel even filteren als je twijfelt.) en gaan verder de bergen in.
We beklimmen de ene pas na de andere en vieren elke kleine overwinning. Elke keer opnieuw prijzen we onszelf zo gelukkig dat we dit lichamelijk kunnen. Hoe ouder je wordt hoe meer je dat gaat waarderen.
En dan begint de tocht aan haar einde te raken.
De bergen raken op, langzaam maar zeker verdwijnt het gravel en rijden we weer via het asfalt de bewoonde wereld in. En elke fietser kent dat gevoel wel. Het gevoel dat je heel even heel ergens anders geweest bent. Ook al is dat hemelsbreed best wel dichtbij.
Het avontuur van bikepacking....fietsvakantie....erop uit zijn.
Wil je dit ook doen?
De route kan je downloaden op Bikepacking.com.
En wil je weten wat er in onze tassen zat waarmee we deze tocht hebben gedaan? Kijk dan even op onze 'Gear' pagina.
コメント