Een Belg en drie Nederlanders. En allemaal hebben we gemeen dat we ooit het lumineuze idee hadden om met een Santos fiets de wereld te ontdekken. Frank en Jacinta ,van Spinnigsouth, stapten een paar jaar geleden op de fiets om van Noord Amerika naar Zuid Amerika te trappen. Niet als jonge twintigers maar als ervaren vijftigers en zelfs iets daarboven. Veel levenservaring wat gecombineerd werd met wereldfiets reiservaring. Net als wij maken ze onderdeel uit van de Santos Heros. Een clubje mensen die eigenlijk alleen gemeen hebben dat ze op de Santos fiets de wereld rond peddelen. Maar dat is voldoende om een klik te hebben. Want uiteindelijk blijken we allemaal dezelfde motivatie te hebben, let's explore the world!
Vanuit het noorden van Belgie tuigen we de Santos Racelite fietsjes op en gaan op weg naar Spinningsouth. En dan blijkt wederom weer dat een klein bezoekje ons brengt door een prachtig deel van Belgie. Normaal fietsen we vooral door de bekende Ardennen of racen met de auto over de snelweg van Breda naar Antwerpen en Brussel. Maar het gebied tussen Geel en Hoegaarden kennen we eigenlijk nauwelijks. Dit zijn de Kempen. En eigenlijk moeten we ons schamen. We hebben door meer dan 90 landen gefietst en eigenlijk nooit eens goed gekeken naar de Kempen, een kleine honderd kilometer van ons huis vandaan.
Prachtig goed onderhouden wegen, mooie smalle fietspaden, soms een stukje onverhard. Leuke dorpjes. Mooie pleintjes waar je in de cafe's heerlijke koffie en gebak kunt krijgen. Waar de bezoekers nog goed gekleed gaan wat maar weer eens bewijst dat wij Nederlanders echte horken zijn. Mannen goed geschoren, vrouwen elegant gekaft. En de chocoladetaart ruim voorzien van fruit en diep donkere chocolade. En als ik op het dorpspleintje van Geel een foto van Lisette wilt maken wordt ik door een oudere dame in een mooie wollen mantel motiverend toe gesproken: 'zet haar maar eens schoon op de foto'. Zelfs de taal is hier beter dan in de Lage Landen.
En terwijl we vertrekken beoordelen we elk huis alsof het ons huis gaat worden. Verhuisplannen zijn in een seconde gemaakt.
Meer naar het zuiden verandert het landschap. De vlakte verdwijnt en de heuvels verschijnen. Het wegdek wordt slechter. We volgen grote delen van de knooppuntenroute en komen terecht om kronkelende holle wegen. Wegen jaren lang ingeslepen in het landschap. Gruis, kasseien, betonplaten, asfalt en alles wat daar tussen zit. Met onze gravelbikes gaan we er prima doorheen totdat ik in een afdaling te enthousiast op de kasseien klap. Klapband resulteert in een 5 minute break. Toch iets minder dwaas over de kasseien crossen.
En in Hoegaarden is de douche warm, het bier koud en het Libanees eten verrukkelijk. Frank en Jacinta hebben alles uit de kast gehaald om ons heel erg welkom te laten voelen. Wereldfietsers bij elkaar. Fijn en warm.
Voordat we het weten hebben we de wereldproblemen besproken, weten we meer van elkaar dan ooit tevoren en worden meegenomen in elkaars toekomstplannen.
We bekijken de kuiten van Frank, de dozen van Jacinta, hebben het over gewicht en vooral over de toekomst.
Zo heerlijk om 50 te zijn. Veel leven achter je, en veel leven wat nog te wachten staat!
コメント